U Tušanjskoj mahali, sa desne strane Jale, neki Ismail-efendija poslije 1600. godine, a prije 1645. godine je osnovao vakuf. Oko polovine XVII stoljeća neka Ejnehan-hatun je ovaj vakuf obnovila, ali je džamija porušena 1945. godine, te to mjesto ostaje prazno i neiskorišteno. Ideja o reaktivaciji džemata Tušanj došla je 1995. godine, a 1997. godine izgrađen je mesdžid. Uz njega je 2006. godine dodatno izgrađena i munara, a uređene su mektepska učionica, abdesthana, te imamski stan. Ulica u kojoj se nalazi sada nosi naziv Tušanjska, a nalazi se na broju 173. Budući da je to nekada bila industrijska zona Rudnika soli „Tušanj“, u neposrednoj blizini nema stembenih objekata, što utječe na broj džematlija na dnevnim namazima. U džamiji se obavljaju beš-vakat i drugi propisani namazi, te izvode prigodni programi. Ovom džematu pripada i naselje Batva, budući da tu nije poznato da je ikada bio vjerski objekat islamske arhitekture.
Džamija posjeduje prostor za klanjanje površine 110 kvadratnih metara, učionicu, biblioteku, abdesthanu, čajnu kuhinju, stan za imama, kotlovnicu za zagrijavanje kompletnog objekta. Imam, hatib i muallim u džematu je mr. Ramiz-ef. Bajić.
(Informacije o džematu su preuzete iz Monografije Tuzlanski džemati, autora Šefke Sulejmanovića – Tuzla 2016. godine).